پژوهش حاضر با هدف بررسی اثرات سولفات روی و سولفات پتاسیم بر مقاومت به سرمای زمستانه روی قلمه های ریشه دار شده و بوته های چند ساله انگور رقم بیدانه سفید انجام شد. سولفات روی در دو غلظت 04/0 و 08/0 درصد و سولفات پتاسیم در سه غلظت 5/0، 1 و 2 درصد روی قلمه ها یا بوته ها در پنج نوبت محلول پاشی شد و با تیمار شاهد مقایسه گردید. نمونه های شاخه یکساله در زمان های 5 دی و 5 اسفند تهیه شده و محتوای کربوهیدرات، پرولین، پروتئین و آب نسبی جوانه و شاخه اندازه گیری شد. همچنین بخشی از نمونه ها در فریزر به مدت سه ساعت در هر یک از دماهای 0، 3-، 6-، 9-، 12-، 15-، 18-، 21-، 24-، 27- و 30- درجه سانتی گراد تیمار شدند و از لحاظ مقاومت به سرما با استفاده از آزمون تترازولیوم و نشت الکترولیت مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که با محلول پاشی سولفات روی و سولفات پتاسیم محتوای آب نسبی بافت کاهش و محتوای کربوهیدرات، پرولین و پروتئین افزایش یافت. مقایسه lt50 محاسبه شده براساس نشت الکترولیت و آزمون تترازولیوم نشان داد که محلول پاشی سولفات روی و سولقات پتاسیم به طور معنی داری باعث افزایش مقاومت به سرمای بوته های انگور شده است. کمترین نشت الکترولیت در تیمار 08/0 درصد سولفات روی و 2 درصد سولفات پتاسیم و بیشترین آن در تیمار شاهد دیده شد. همچنین همبستگی مثبت و معنی داری بین افزایش محتوای کربوهیدرات، پرولین و پروتئین با lt50 محاسبه شده براساس نشت الکترولیت و آزمون تترازولیوم مشاهده شد. در کل می توان چنین نتیجه گیری کرد که محلول پاشی سولفات روی و سولفات پتاسیم پتانسیل افزایش مقاومت به سرمای زمستانه انگور رقم بیدانه سفید را دارد.