پژوهش حاضر،در بررسی مبحث نقش مخاطب درتحول و تکوین هنر معاصر، در(اجرا و پرفورمنس)،با دو رویکرد مطالعات جامعه‎شناختی هنرو همچنین دیدگا‎ه‎های فلسفی در زیبایی‎شناسی ادراک، می‎خواهد بداند که ، سنت‎های هنری و ایدئولوژی زیبایی‎شناسی (هرمنوتیک) وگرایشات اجتماعی ،چه تأثیراتی در پدیدآمدن هنر معاصر و نهایتاً نقش جدید مخاطب در جریان گرایشات هنر معاصر داشته،و در این راستا و در جریان کند و کاو عناصر شکل‎دهنده جریان‎های هنری و سازنده عرصه فرهنگی انسانی، و در فاصله‎ی گذار از تعیین نقش مخاطب ،از عنصری منفعل و نیازمند هدایت ، به نقشی سازنده و مشارکتی در جریان شکل‎گیری اثر هنری - وآزاد در تأویل و ادارک و معنابخشی به اثر-، رویدادها و تحولات اجتماعی فراوانی رخداده است و مطالعات جامعه‎شناختی هنررا با سه رویکرد، معطوف به اثر، معطوف به آفرینشگر و معطوف به مخاطب، روبرو کرده است. البته دستاوردهای مطالعات اجتماعی هنر، همگام با مطالعات فلسفی (زیبایی‎‎شناسی ادراک و هرمنوتیک) به نتایج امروزین خود دست یافت. نظریات فلسفی که از باور معنای نهایی متن و اثرهنری و تعین نقش مخاطب در کشف نیت مولف ،آغاز، و به انکار آن و تلاش برای طرح مفهوم آشنایی زدایی از اثر و حذف‎ هاله تقدس از آن و خروج از مفهوم منحصر به فرد بودن اثر هنری رسید. و این همه،جایگاه مخاطب هنر پست مدرن را تثبیت می‎کند، نقشی مشارکتی و نهایتاً تعیین کننده‎ی معنی اثر. و نتیجتاً، اینکه هنر معاصر، ماهیت آثار هنری را در طول تاریخ، قدرت خلاقه و ذهن جستجوگر بشری دانسته و معتقد است جریان بررسی هنری، کیفی است و با شیوه‎های تأویلی، تفسیری و انتقادی هم سو و هم جهت است.