هدف اصلی این پژوهش بررسی تاثیر یک دوره برنامه تمرین هشت هفته ای ثبات ناحیه مرکزی بدن بر تعادل فوتبالیستهای جوان نخبه بود. بدین منظور تعداد 15 نفر از بازیکنان 20 تا 25 ساله تیمهای فوتبال امید و بزرگسالان داماش تهران (سن: 1.25±21.10 سال، قد: 6.83±179.53 سانتیمتر، وزن: 7.42±71.80 کیلوگرم، شاخص توده بدن: 1.27±22.23 کیلوگرم بر مترمربع و حداکثر پرش عمودی: 5.58±51.66 سانتیمتر) که همگی از سلامت کامل جهت شرکت در تمرینات برخوردار بوده اند، با رضایت کامل در تمرینات شرکت نمودند. 72 ساعت قبل از شروع برنامه تمرینی، پیش آزمونهای تعادل ایستا به روش کارلسون و پویا به روش شاخص ثبات پاسچر پویا بر روی صفحه نیرو با فرکانس 200 هرتز گرفته شد. سپس آزمودنی ها یک دوره برنامه تمرین ثبات ناحیه مرکزی به مدت 8 هفته 3 جلسه ای 30 دقیقه ای زیر نظر فیزیوتراپ تیم پس از 75 دقیقه تمرینات تکنیکی و تاکتیکی تیمی انجام دادند. تمرینات شامل چهار مرحله دو هفته ای بود که مرحله به مرحله فشار تمرین افزایش می یافت. پس از اتمام تمرینات پس آزمون را در همان محیط از آزمودنی ها به عمل آمد. از روش آماری t همسته استفاده شد. نتایج اختلاف معنی داری در تعادل ایستا و پویا بین پیش آزمون و پس آزمون نشان داد. تحلیل جفت های مقایسه ای آزمودنی ها با استفاده از آزمون t همبسته نشان داد که عملکرد بهتر در پس آزمون تعادل ایستا مربوط به اختلافات معنی داری است که در پیش و پس آزمون تغییرات مرکز فشار و سرعت تغییرات مرکز فشار حالتهای پای برتر و غیربرتر با چشمان باز و بسته در جهات داخلی-جانبی و قدامی-خلفی وجود دارد و تنها در جهت قدامی-خلفی پای غیربرتر با چشمان باز بین پیش و پس آزمون اختلاف معنی داری مشاهده نشد، که آن هم با p=0.079 پیشرفت چشمگیری در تعادل ایستا نشان داده است. نتایج تعادل پویا نیز اختلاف معنی دار بین پیش آزمون و پس آزمون در پای برتر و غیربرتر در جهات جانبی-داخلی، قدامی-خلفی و عمودی شاخص ثبات پاسچر پویا را نشان می-دهد.