پدیده جهانی شدن یکی از مهم ترین مسائل دنیای معاصر است که تأثیراتش وارد بسیاری از حوزه ها و پدید آمدن مسائلی مثبت و منفی و ایجاد چالش هایی شده است. چاره جویی برای آن موجب تشکیل انجمن ها، نشست ها، تحقیقات وو پروژه ها، اضافه شدن کتاب هایی به کتب آموزشی مدارس و ... در کشورهای گوناگون شده است. از جمله زمینه هایی که جهانی شدن موجب بروز مفاهیم و مسائلی جدید در آن حوزه شده، نقاشی و هنر معاصر می باشد. به دلیل توسعه فن آوری، اطلاعات و رسانه، نقاشی ایران نیز از این تأثیرپذیری برکنار نمانده است. واکنشی که نقاشان ایرانی در آثارشان ـ خواه آگاهانه و خواه ناخواسته ـ بدین مسئله نشان داده اند نماینده ی دو رویکرد عام و کلی می تواند باشد، یا در تقابل با تهدیدات منتج از جهانی شدن، به نمایش های خاص گرا و هویت پردازانه ناشی از خصلت های محلی می پردازند و یا در جهتی دیگر با جذب شدن به این پدیده به رویکردهای عام و فرامحلی گرایش می یابند. هر کدام از این گرایشات را به گونه ای موردی می توان در نقاشی مدرن و معاصر ایران بررسی نمود. تفاوتی که در کیفیت آثار نقاشان نوگرا و سپس معاصر ایران وجود دارد مربوط به پیشرفت تکنولوژی و ارتباطات، تسریع روند جهانی شدن و نیز نوع تحلیل نقاشان این دو دوره می باشد. بررسی این موارد از این جهت ارزشمند است که تحلیل این دست مسائل و تشریح چالش های پیش رو از ضرورت های تجسمی و راهگشای نقاشان این دوره تر تبیین نگرش های خود و مسائل تازه مطرح شده در دنیای هنر می باشد. آشنایی با جهانی شدن و تأثیرات آن، نقاشی مدرن و معاصر ایران و در نهایت پی گیری تأثیرات جهانی شدن در این دو موجب نتیجه گیری هایی شده که هدف از ارائه این پژوهش بیان و تمرکز روی آن برای رسیدن به راهکار بوده است