چکیده: زمینه : درمان بیماری پریودونتال پس از حذف فیزیکی عوامل بیماریزا، حذف شیمیایی باکتری های پاتوژن از عمق شیار لثه ای است.روش های گوناگون برای جلوگیری از تکثیر میکروب ها وجود دارد.از جمله این روش هااستفاه از آنتی بیوتیک ها و دهانشویه کلرهگزیدین می باشد،دهانشویه کلرهگزیدین عوارض قهوه ای رنگ شدن دندان ها و زبان و ترمیم ها،اختلال چشایی داشته و استفاده غیر حرفه توسط بیمار قابلیت رساندن ماده به عمق پاکت را نداشته وطول عمر چندانی در دهان ندارد. در این مطالعه علاوه بر غلظت دائمی و چسبندگی به مخاط ،خواص مطلوبی کلرهگزیدین حفظ شده و از خواص نامطلوب پیشگیری به عمل می آید. روش مطالعه: کارآزمایی بالینی با روش split-mouthانجام می شود،در دهان هر بیمار دو ناحیه شامل دو دندان تک ریشه مجاور می باشد. به طور تصادفی به نواحی مورد و شاهد تقسیم می گردند. پس از آموزش بهداشت دهان برای آنها جرم گیری و تسطیح سطح ریشه انجام می شود. گروه مورد علاوه براین درمان ،ژل کلرهگزیدین (chlo-site)نیز دریافت میکنند. ارزیابی در دو نوبت قبل از آغاز درمان ویک ماه پس از درمان انجام میشود. یافته ها: با استفاده از آزمونهای ویلکاکسون و تی زوجی مشخص گردید کلیه شاخصها در گروه مداخله و کلیه شاخصها بجز al در گروه کنترل بین زمان اولیه و ثانویه تفاوت معنی داری داشتند.در مرحله اولیه بین دو گروه در هیچ شاخصی تفاوت معنی داری دیده نشد اما در مرحله ثانویه تمامی شاخصها بجز piتفاوت معنی داری داشتند. نتیجه گیری: استفاده از ژل کلرهگزیدین تاثیرات کلینیکی درمان پریدونتیت مزمن را به طور چشمگیری بهبود میبخشد.