از معضلات اقتصاد ایران پایین بودن بهره وری می باشد و این موضوع مورد عنایت محافل علمی و تصمیم گیری می باشد؛ به ترتیبی که عدم استفاده از ظرفیت های موجود، عامل موثری برای پایین بودن بهره وری در بخش صنعت و اقتصاد ایران به حساب می آید. افزایش بهره وری از طریق فعالیت های r&d، بهبود کیفیت سرمایه، نیروی انسانی، ارتقای تکنولوژی و مدیریت برتر امکان پذیر می باشد. در چارچوب اقتصاد دانش محور، فعالیت های تحقیق و توسعه بخشی از سرمایه گذاری ها در سطوح مختلف به شمار می آیند. تحقیق به تنهایی سبب توسعه نمی گردد بلکه از طریق تولید محصولات صنعتی، بهبود روش ها و ارایه ی خدمات به واحد ها و بخش های مختلف جامعه و صنعت شرایط توسعه فراهم می آید. این تحقیق به بررسی نقش مخارج تحقیق و توسعه، بر بهره وری بخش صنعت ایران طی سال های 86-1380 می پردازد. در این مطالعه برای ارزیابی تاثیر مخارج تحقیق و توسعه بر بهره وری تابع تولید ترانسلوگ استفاده می گردد و برای کمی نمودن اثر آن، از روش تخمین داده های ترکیبی استفاده می گردد. نتایج تخمین نشان دهنده ی تاثیر مثبت اما بدون معنی از نظر آماری در رابطه ی تاثیر مخارج تحقیق و توسعه بر بهره وری در بخش صنعت ایران می باشد. همچنین با بررسی های انجام شده در یافتیم که تکنیک تولید به صورت بازده فزاینده به مقیاس می باشد و با اعمال فروض مربوط به تابع تولید کاب-داگلاس بر روی ضرایب تولیدی تابع تولید ترانسلوگ، دریافتیم که در این تحقیق، حالت خاص تابع تولید کاب-داگلاس صدق نمی نماید.