خانواده نخستین نهاد آموزشی در هر جامعه ای است و آموزش های ماندگار و موثر عمد تاً در خانه اتفاق می افتند. این پژوهش به بررسی اثر جامعه پذیری نخستین در ترویج احترام به حقوق بشر می پردازد. با بررسی موارد نقض حقوق بشر در خانه و به کار گیری ابزار در اختیار آموزش حقوق بشر می توان اولاً گام موثری در جلوگیری از نقض آزادی های بنیادین و حقوق بشر افراد در خانه برداشت، ثانیاً افراد را آماده ی ورود به اجتماع و زندگی مسئولانه در جامعه کرد تا در نتیجه حقوق بشر در سطح جامعه ترویج، تضمین و تحقق پیدا کند. رویکرد جامعه شناسانه به آموزش حقوق بشر کمک می کند تا به نحو موثر تری به ریشه کن کردن ساختار های سرکوبگر بپردازد. آموزش حقوق بشر در خانواده با هدف قرار دادن عرف و سنّت های رایج به نقد چرخه های منتج به نقض سیستماتیک حقوق بشر می پردازد. نقد انگارههای هژمونیک در جهت اصلاح الگوهای رفتاری در خانه در نیل به ترویج حقوق بشر ضرورتی اجتناب ناپذیر است