ایران و تصویر آن موضوعی است که از دیرباز جایگاهی خاص را در ادبیات دیگر ملّت ها به خود اختصاص داده است. در این میان با توجّه به روابط تنگاتنگ تاریخی، فرهنگی، مذهبی و جغرافیایی که میان دو کشور ایران و عراق وجود داشته و نیز به دلیل رفت و آمدهایی که میان ادبای این دو ملّت صورت می گرفته است بی شک ایران و آثار فکری و فرهنگی آن بر روی بسیاری از ادبای عراقی تأثیر نهاده و در آثار آنان بازتاب ویژه ای یافته است. این بازتاب در زمینه هایی همچون توجه به آثار برخی از ادبای نامدار ایران و سرودن اشعاری در وصف این کشور و طبیعتش و همچنین بهره گیری از نمادهای فرهنگی، ادبی و عرفانی آن در سروده هایشان جلوه گر است. این پژوهش کوششی است، برای بررسی و تحلیل چگونگی تصویر ایران و فرهنگ و ادبیات آن در اشعار سه شاعر معاصر عراق: محمّد مهدی جواهری، عبدالوهاب بیّاتی و احمد صافی نجفی.

ایران و تصویر آن موضوعی است که از دیرباز جایگاهی خاص را در ادبیات دیگر ملّت ها به خود اختصاص داده است. در این میان با توجّه به روابط تنگاتنگ تاریخی، فرهنگی، مذهبی و جغرافیایی که میان دو کشور ایران و عراق وجود داشته و به دلیل رفت و آمدهایی که میان ادبای این دو ملّت صورت می گرفته است بی شک ایران و آثار فکری و فرهنگی آن بر روی بسیاری از ادبای عراقی تأثیر نهاده و در آثار آنان بازتاب ویژه ای یافته است. این بازتاب در زمینه هایی همچون توجه به آثار برخی ادبای نامدار ایران و سرودن اشعاری در وصف این کشور و طبیعتش و همچنین بهره گیری از نمادهای فرهنگی، ادبی و عرفانی آن در سروده هایشان قابل بحث و بررسی است. این پژوهش کوششی است، برای بررسی و تحلیل چگونگی تصویر ایران و فرهنگ و ادبیات آن در اشعار سه شاعر معاصر عراق، احمد صافی نجفی، عبدالوهاب بیّاتی و محمّد مهدی جواهری.