نتیجه گیری : حضور عالمان دینی در دو گروه عالمان دینی ایرانی و سادات که غالباً مقامات صدر را در طور حکومت صفویه در اختیار داشتند و علمای مهاجر مخصوصاً علمای جبل عامل که غالباً مناصب « شیخ الاسلام » و قضاوت را بر عهده داشتند از نکات مهم تاریخ معاصر است مقام صدر در دستگاه حکومت صفوی عهده دار ریاست بر امور شرعیه بود و انتصاب شیخ الاسلامان و امامان جمعه با پیشنهاد وی صورت می گرفت و از طرف دیگر مشروعیت دینی دولت صفوی را تایید میکرد . پادشاهان صفوی توانستند با ارائه سیاستی خاص پیوند سیاسی با صدور داشته باشند و بتوانند ضمن اتحاد با آنان ، مسائل مذهبی و مناصب مذهبی را نیز تحت کنترل خود در آورند . بعدها در زمان شاه عباس از قدرت اجرائی مقام صدر کاسته شد و تنها رسیدگی به اوقاف به عهده صدر بود . شاه عباس حتی مدتی خود شخصاً عهده دار این مقام بود از زمان شاه صفی مقام صدر به دو صدر خاصه و عامه تقسیم می شد .