هدف از این تحقیق، برداشت انرژی توسط دو ماده پیزوالکتریک و مگنتواسترکتیو به صورت هیبریدی می باشد. برای این کار دو ماده مگنتواسترکتیو و پیزوالکتریک به طور مشابه روی تیر یک سرگیرداری چسبانده می شوند و سپس با مرتعش کردن تیر، این دو ماده نیز ارتعاش پیدا می کنند. با مرتعش شدن آنها، پیزوالکتریک و مگنتواسترکتیو به ترتیب انرژی الکتریکی و میدان مغناطیسی ایجاد می کنند، که میدان مغناطیسی ایجاد شده توسط مگنتواسترکتیو به وسیله سیم پیچ گیرنده ای به ولتاژ تبدیل می شود. این دو انرژی ایجاد شده با هم جمع می شوند و انرژی بیشتری نسبت به انرژی هرکدام از مواد پیزوالکتریک و مگنتواسترکتیو به تنهایی ایجاد می کنند. همچنین، اثرات فرکانس تحریک، تعداد دور سیم پیچ گیرنده، جنس تیر پایه و دامنه نیروی ارتعاش، روی توان برداشتی از پیزوالکتریک و مگنتواسترکتیو بررسی شده اند، که مقادیر بهینه ای برای هر کدام از پارامترهای ذکر شده به دست آمده اند. در واقع، در این پایان نامه سعی شده است که، بیشترین مقدار انرژی برداشتی از این مواد به دست آید. از مزیت های روش برداشت هیبریدی می توان به عملکرد خوب این مواد در همه فرکانس ها اشاره کرد. در واقع برداشت انرژی به صورت هیبریدی، هم در فرکانس های بالا و هم در فرکانس های پایین عملکرد خوبی دارد، در حالیکه پیزوالکتریک فقط در فرکانس های پایین و مگنتواسترکتیو در فرکانس های بالا انرژی بالایی تولید می کند.