پژوهش حاضر برای بررسی عملی بودن، اعتبار، روایی و نرم یابی آزمون ترسیم ساعت در 392 دانش آموز دبستانی شهر تهران انجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع توسعه ای بود. گروه نمونه با روش نمونه برداری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. پس از اجرای فرم معلم فهرست نشانه مرضی کودک (گادو و اسپرافکین، 1994؛ محمد اسماعیل، 1383) و ماتریس های پیشرونده ریون (ریون ،کورت و ریون، 1983) دانش آموزان دارای اختلال های رفتاری، هیجانی، ذهنی و اختلال های رشدی فراگیر کنار گذاشته شدند و سپس آزمون شکل تجمعی ری (کافارا و همکاران، 2002) و آزمون ترسیم ساعت (کوهن و همکاران، 2000) بر روی 392 آزمودنی اجرا شد. تحلیل داده ها نشان داد که ضریب اعتبار آزمون ترسیم ساعت با آلفای کرونباخ برابر 765/0 است. هیچ کدام از ملاک های هشت گانه برای نمره گذاری آزمون ترسیم ساعت در تحلیل ها حذف نشدند. از این گذشته اعتبار ارزیابی و اعتبار بازآزمایی آزمون به ترتیب برابر با 95/0 و 90/0 محاسبه شد. برای بررسی روایی سازه آزمون ترسیم ساعت از روش تحلیل مولفه های اصلی استفاده شد. میزان کفایت نمونه برداری برابر 716/0 و معنادار بودن آزمون کرویت بارتلت نشانگر شرایط مطلوب برای انجام تحلیل عاملی بود. نتایج تحلیل عاملی با چرخش پروماکس، استخراج 2 عامل بود که بر روی هم تقریباً 63 درصد از واریانس کل را تبیین می کرد. این عوامل عبارت بودند از: 1- ترسیم ساعت و 2- مفهوم زمان. همچنین روایی همزمان آزمون ترسیم ساعت و آزمون شکل تجمعی ری بسیار مطلوب بود. بنابراین آزمون ترسیم ساعت از اعتبار و روایی مناسبی برای ارزیابی شناختی کودکان برخوردار است. واژه های کلیدی: اعتبار، روایی، نرم یابی، آزمون ترسیم ساعت