تحقیق حاضر با هدف بررسی مقایسه بین میزان گرایش به اعتیاد در سه گروه فرزندان خانواد? طلاق، خانواد? ناسازگار و خانواد? عادی انجام گرفته است. بدین منظور از مدارس دخترانه و پسران? مقطع دبیرستان و فرزندان طلاق تحت پوشش سازمان بهزیستی و کمیت? امداد شهرستان نایین با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی در دسترس، تعداد 484 نفر انتخاب شده و در سه گروه با وضعیت خانوادگی متفاوت دسته بندی شدند. گروه اول فرزندان خانواده های طلاق هستند که از طریق دو پرسشنام? اطلاعات فردی و مقیاس گرایش به اعتیاد، و دو گروه دیگر یعنی فرزندان خانواده های ناسازگار و عادی علاوه بر دو مقیاس فوق به وسیل? پرسشنامه سازگاری زناشویی والدین مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای تجزیه تحلیل داده های به دست آمده از روش های آمار استنباطی از جمله آزمون تحلیل واریانس، آزمونt برای دو نمونه مستقل ،آزمون همبستگی کندال و آزمون تعقیبی شفه جهت بررسی رابطه ها استفاده گردید. نتایج نشان داد وضعیت خانوادگی در آسیب پذیری فرزندان نسبت به اعتیاد تاثیر دارد و فرزندان خانواده های ناسازگار و طلاق به صورت معنا داری نسبت به فرزندان خانواده های عادی در سه مقیاس آمادگی اعتیاد، اعتراف به اعتیاد و الکلیسم مک اندرو میانگین نمرات بالاتری داشتند.از دیگر نتایج این پژوهش تأیید تأثیر متغیرهای جنسیت، وضعیت تحصیلی، سابقه اعتیاد در خانواده، تحصیلات والدین، نوع سرپرستی فرزندان طلاق و مدت زمان طلاق در میزان گرایش به اعتیاد است.