سیاست دینی ساسانیان عبارت بود از، تلاش در تقویت آیین ملی به منظور مبارزه با مذاهب تفرقه انگیز غیر ملی، یا تسامح در مقابل اینگونه مذاهب به قصد مقاومت در برابر نفوذ طبقه ای که آیین ملی در دست آنها وسیله ای می شد برای کسب قدرت و اعمال نفوذ در امور حکومت. در این بین شاهانی نیز روش تسامح در مسائل دینی را جهت جلوگیری از قدرت گرفتن موبدان بکار بردند. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد عوامل مختلف مذهبی ، سیاسی ، اجتماعی در شکل گیری جنبش های مذهبی در این دوره تأثیرات بسزایی داشته اند، سیاست شاهان ساسانی در قبال اقلیت های دینی و جنبش های مذهبی مبتنی بر اوضاع سیاسی شاهنشاهی ساسانی و مقتضیات زمان و نظرات موبدان مذهبی بوده، همچنین این جنبشها در روابط خارجی ساسانیان با سایر کشورها موثر بوده است. بسیاری از این جنبشها از نارضایتی عامه مردم از اوضاع داخلی و نظام طبقاتی دوره مورد بحث سرچشمه می گیرد.