مدیریتکودعامل مهمیدرموفقیتکشتگیاهانمی باشد. به منظور بررسی اثر کودهای بیولوژیک بر عملکردغده ارقام سیرآزمایشی بصورت اسپلیت پلات در قالب طرحبلوکهایکاملتصادفیباسه تکراردرمزرعهتحقیقاتیایستگاه تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی زهک در سال زراعی 92-91 اجراگردید. کودبیولوژیک به عنوان فاکتور اصلیدر چهار سطح شامل:نیتروکارا، نیتروکسین، فسفات بارور 2 و شاهد (مصرف کود شیمیایی بر اساس عرف منطقه) و ارقام سیر به عنوان فاکتور فرعی در سه سطح شامل مازند، چینی و همدانی بودند. نتایج تجزیه واریانش نشان که اثر کود بیولوژیک بر عملکرد سوخ (پیاز سیر)، تعداد سیرچه در سوخ، وزن سیرچه و ارتفاع بوته معنی دار بود. اثر رقم بجز طول سیرچه بر صفات عملکرد سوخ، قطر سوخ، تعداد سیرچه، وزن تک سیرچه، قطر سیرچه، ارتفاع بوته، وزن سوخ و تعداد برگ از لحاظ آماری اختلاف معنی داری داشت. برهمکنش بین منابع مختلف کود بیولوژیک و رقم بر هیچ یک از صفات اندازه گیری شده در این آزمایش صفات معنی دار نبود.

مدیریت مصرف انواع کود های شیمیایی و زیستی از لحاظ تأثیرات زیست محیطی بر عملکرد گیاهان در مناطق خشک و نیمه خشک ایران حائز اهمیت می باشد. به منظور اثر کود بیولوژیک و شیمیایی در شرایط تنش خشکی بر عملکرد و اجزای عملکرد کنجد آزمایش در سال 1393 در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی سیستان در شهرستان زهک اجرا گردید.این تحقیق در قالب آزمایش کرتهای یک بار خرد شده در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد، در این آزمایش فاکتور اصلی تنش خشکی در سه سطح: 1 - عدم تنش( آبیاری بر اساس مراحل رشدی و عرف منطقه 2- تنش در فاز رویشی (قطع آب از زمان کاشت تا ورود به فاز زایشی) 3 - تنش در فاز زایشی( قطع آب از زمان گل تا پایان دوره رشد) فاکتور فرعی: نسبت های کود دهی در 4 سطح شامل مصرف 100% کود ازتو باکتر بر اساس عرف توصیه شده از سوی شرکت 2 کیلوگرم در هکتار 2 - مصرف 100% اوره بر اساس 80 کیلو گرم در هکتار 3- مصرف 50% کود ازتوباکتر+ 50% کود اوره 4 - عدم مصرف کود اثر تنش خشکی و کود بر کلیه صفات معنی دار بود و بیشترین مقدار در صفات فنولوژیکی شروع گلدهی از سطح بدون تنش و تشکیل 50% کپسول در تنش بعد از مرحله گل دهی بدست آمد، در صفات مورفولوژیکی و عملکردی بیشترین مقدار از شرایط بدون تنش به استثناء کپسول نابارور که از تنش بعد از مرحله گل دهی حاصل شد، همچنین در تیمار کودی نیز بیشترین مقدار صفات تشکیل 50% کپسول، ارتفاع بوته، تعداد کپسول، قطر ساقه، تعداد شاخه در بوته، عملکرد دانه، وزن هزار دانه، تعداد دانه در کپسول و بیوماس از تلفیق 50% ازتوباکتر + 50% اوره و صفات شروع گل دهی، طول کپسول بیشترین مقدار از کود اوره و تعداد کپسول نابارور از سطح شاهد بدست آمد. به طور مثال عملکرد دانه در سطح شاهد با میانگین 83/639 کیلوگرم در هکتار و بعد از آن تنش تا گلدهی و تنش از مرحله گل دهی به بعد به ترتیب 14% و 30% نسبت به شاهد کاهش داشتند، در تیمار مصرف کود بیشترین عملکرد دانه از کود تلفیق 50% اوره + 50% ازتوباکتر با میانگین 77/608 کیلوگرم در هکتار بدست بدست آمد و تیمارهای کود اوره، ازتوباکتر و شاهد به ترتیب 5%، 8% و 20% نسبت به تیمار تلفیق 50% اوره + 50% ازتوباکتر کاهش نشان دادند حاصل شد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

از آنجاییکه شناخت عوامل به زراعی موثر می تواند گامی اساسی در افزایش عملکرد دانه باشد لذا به منظور بررسی اثر تراکم بوته بر روی عملکرد و اجزا عملکرد و برخی شاخصهای رشد سورگوم دانه ای در سال 1379 آزمایشی در ایستگاه تحقیقاتی زهک، در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی به صورت اسپلیت پلات شامل 5 سطح تراکم (10، 15، 20، 25 و 30 بوته در متر مربع) و 3 سطح ارقام محلی، پیام و کیمیا با سه تکرار انجام شد. صفات مورد بررسی در این تحقیق عبارت از عملکرد دانه، تعداد دانه در پانیکول، وزن صد دانه، تعداد پانیکول در واحد سطح، عملکرد بیولوژیکی، ارتفاع و شاخص برداشت بود. برای بررسی روند رشد گیاه در تیمارهای مختلف وزن خشک کل بوته و سطح برگ اندازه گیری شد. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که با افزایش تراکم در واحد سطح عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیکی، ارتفاع و شاخص برداشت افزایش یافت و در بین ارقام مورد بررسی رقم محلی دارای بیشترین عملکرد دانه، ارتفاع و شاخص برداشت بود. با افزایش تراکم، تعداد پانیکول در واحد سطح افزایش یافت، تعداد دانه در پانیکول و وزن صد دانه بطور معنی داری کاهش نشان دادند. در تراکم پایین تعداد دانه در پانیکول، وزن صد دانه و عملکرد دانه تک بوته افزایش یافت. در تراکم بالا دلیل کاهش اجزا عملکرد تک بوته رقابت بین بوته ها می باشد. در بین ارقام مورد بررسی رقم محلی بیشترین تعداد پانیکول و تعداد دانه و رقم کیمیا کمترین تعداد پانیکول و تعداد دانه در پانیکول را داشتند. اثر متقابل تراکم و رقم بجز در مورد تعداد پانیکول در واحد سطح بر روی هیچ یک از اجزا عملکرد معنی دار نبود. شاخص های رشد و مراحل فنولوژیکی بر مبنای زمان (روز پس از کاشت) مورد بررسی و مطالعه قرار گرفتند. نتایج بدست آمده، نشان داد که سرعت رشد محصول ‏‎(cgr)‎‏، شاخص سطح برگ ‏‎(lai)‎‏، سرعت جذب خالص ‏‎(nar)‎‏ و ماده خشک ‏‎(dm)‎‏ تحت تاثیر تراکم قرار گرفته است. در بررسی سرعت رشد محصول در تراکم های مختلف حداکثر مقدار آن در تراکم بالا با مقدار 20 گرم در مترمربع در روز بوده است. و حداقل آن در تراکم پایین با مقدار 14 گرم در متر مربع در روز بدست آمده است. سرعت رشد در مراحل اولیه بدلیل کامل نبودن پوشش گیاهی بخصوص در تراکم های پایین و در نتیجه پایین بودن جذب نور خورشید به کندی افزایش یافت. شاخص سطح برگ با افزایش تراکم افزایش یافت بطوریکه بیشترین شاخص سطح برگ برابر با 28/4 در تراکم 300 هزار بوته و کمترین آن با 16/2 در تراکم 100 هزار بوته بدست آمد. رسیدن به حداکثر شاخص سطح برگ در تراکم بالا نسبت به تراکم پایین مدت زمان کمتری را نیاز داشت. در بررسی سرعت رشد نسبی در تمامی تراکم ها با افزایش سن گیاه کاهش یافت اما روند کاهشی آن در بین تراکم های مختلف تفاوت زیادی را نشان نداد. میزان جذب خالص با افزایش تراکم کاهش یافت بطوریکه بالاترین مقدار آن با متوسط 59/5 گرم درمتر مربع در تراکم پایین بدست آمد.