چکیده: سخنرانی ها و مواضعی که تحت عناوین مختلف از سوی مسولان، کارگزارن و حتی مراجع دینی کشورمان در تاکید برغافل نشدن از توطئه دشمنان و دسیسه ی آنها، نقل وشنیده می شود، نشان دهنده ی شکل گیری نوعی باور در نخبگان سیاسی کشورمان، مبنی برامکان توطئه ی دشمنان علیه ایران ، است. چرا که اصطلاحاتی نظیر دشمن و توطئه ی دشمنان، از سوی نخبگان سیاسی، دیگر تنها برای تحلیل و یا تشریح یک رویداد و نابسامانی به کار برده نمی شوند، بلکه حالت بالقوه ای پیدا کرده اند. به این معنی که دشمنان و توطئه ی آنها به صورت بالقوه وجود دارند و کشور را تهدید می کنند. در پاسخ به علل باور نخبگان سیاسی جمهوری اسلامی ایران، به امکان توطئه ی دشمنان علیه ایران، نگارنده بر مبنای نظریه ی شکل گیری نگرشها، معتقداست که مجموعه ای از باورهای مذهبی، حافظه ی تاریخی و جایگاه و مواضع ایران در عرصه ی منطقه ای و بین المللی باعث شکل گیری چنین باوری شده است. به این ترتیب که باورهای مذهبی نشأت گرفته از آیات خدشه ناپذیر خداوند در قرآن کریم، وجود دشمن و چرایی دشمنی آنان را ثابت می کند. اقدامات خصمانه ی برخی کشورها علیه ایران، به خصوص پس از انقلاب اسلامی، نگرش بسیار بدی را نسبت به این کشورها در میان نخبگان سیاسی ایران ایجاد کرده است. و در نهایت مواضع و عملکرد جمهوری اسلامی ایران در عرصه ی منطقه ای و بین المللی، ایران را به کشوری ناراضی و به دنبال بر هم زدن نظم موجود تبدیل نموده است. واژه های کلیدی: توطئه، دشمن، باورهای مذهبی، حافظه ی تاریخی، ایالات متحده، سیاست خارجی