در این پژوهش شاخصهای آموزشی چند کشور عضو و غیر عضو oecd ( سازمان همکاری و توسعه ی اقتصادی ) مورد بررسی و مقایسه قرار گرفته است . این شاخصها نشان دهنده ی پیشرفت آموزشی و سرمایه گذاری آموزشی و رعایت استاندارد های مناسب آموزشی خواهد بود . اهداف این پژوهش مقایسه ی محیطهای یادگیری و سازمان مدارس ، دسترسی به آموزش ، مشارکت و پیشرفت تحصیلی ، منابع انسانی و مالی و سرمایه گذاری و مقایسه ی خروجی از موسسات آموزشی و تاثیرات یادگیری و توسعه ی منابع انسانی در کشورهای منتخب و مقایسه ی وضعیت ایران با آن کشورها به لحاظ شاخصهای oecd و با تاکید بر آموزش می باشد .در این پژوهش از مدل کیفی و از روش بردی که دارای چهار گام اساسی توصیف و جمع آوری داده ها، تفسیر، همجواری و در نهایت مقایسه ی کلی بین کشورهای منتخب است ، استفاده می شود . همچنین در این پژوهش از مطالعه ی اسناد و مدارک و مراجعه به سایتهای معتبر استفاده شده است . در تعدادی از نتایج بدست آمده مشخص خواهد شد که ایالات متحده در بسیاری شاخصها در رتبه ی اول و چین در بسیاری موارد در آخرین رتبه ، از نظر شاخصهای مورد مطالعه خواهد بود و ایران در حد متوسط و روبه جلو قرار دارد . همچنین این پژوهش نتایج مفید جانبی دیگری نیز به همراه دارد ، که در جای خود بحث خواهد شد .