هدف این پژوهش ، بررسی تاثیر بازی درمانی گروهی کودک محور بر کاهش شدت نشانگان اختلال سلوک دانش آموزان پسر 10- 9 ساله منطقه 15 شهر تهران در سال تحصیلی 90- 89 بود. روش اجرای پژوهش، به صورت نیمه آزمایشی و با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بوده است. بدین جهت از میان 160 نفر دانش آموز، 24 کودک که دارای ملاک های اختلال سلوک تشخیص داده شدند، انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. افراد گروه آزمایشی به مدت یک ماه و نیم ، هفته ای دو بار در جلسه 60 دقیقه ای در بازی درمانی گروهی کودک محور شرکت نمودند. ابزارهای پژوهش عبارت بودند از پرسشنامه رفتاری راترفرم والدین و معلم که از این آزمون جهت غربال گری استفاده شد و پرسشتامه اختلال سلوک اقتباس شده از پرسشنامه علائم مرضی کودکان (csi-4) که بر اساس dsm-iv بود. فرضیه تحقیق مبنی بر اثر بخشی بازی درمانی گروهی کودک محور بر کاهش شدت نشانگان اختلال سلوک، با استفاده از تفاضل نمرات در موقعیت های پیش آزمون و پس آزمون گروه آزمایش و کنترل با بکارگیری آزمون پارامتریک t برای نمرات بدست آمده در سه پرسشنامه دو گروه ، به اثبات رسید و تفاوت در سطح p<0/01 معنا دار بود. همچنین داده های کیفی حاصل از مشاهدات والدین، معلمان و دو نفر مشاهده گر جلسه حاکی از مفید بودن بازی درمانی گروهی کودک محور بر کاهش شدت نشانگان اختلال سلوک بود. لذا پیشنهاد می شود روانشناسان، مشاوران و مربیان برای کاهش شدت نشانگان اختلال سلوک در میان دانش آموزان و کودکان از روش بازی درمانی گروهی کودک محور بهره بگیرند.