این پژوهش با هدف آزمون مدل روابط علّی سبک های انگیزشی، خودکارآمدی و خودتنظیمی تحصیلی در دانش آموزان مقطع متوسطه شهر کرج انجام شد. جامعه ی آماری این پژوهش کلیه ی دانش آموزان دختر و پسر دبیرستان های شهر کرج و تعداد نمونه 400 نفر بودند که به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. در این پژوهش از سه پرسشنامه مقیاس انگیزش تحصیلی ams، والرند و همکاران (1992)، پرسشنامه خودکارآمدی نظامی، میتوس، جروسلم و رالف شوارز (1992)، و پرسشنامه یادگیری خودتنظیم بوفارد و همکاران (1995) استفاده شد. پس از تایید مدل های اندازه گیری متغیرهای نهفته و برازش مدل تابع ساختاری، نتایج نشان داد که مدل مورد آزمون، برازش مناسبی با داده ها دارد. ضمن اینکه مشخص شد متغیر خودکارآمدی به عنوان متغیر تعدیل کننده در بین متغیر های سبک های انگیزشی و خودتنظیمی تحصیلی عمل می کند. همچنین مشخص شد خودکارامدی بر روی خودتنظیمی تحصیلی تاثر دارد. و سبک های انگیزشی بر خودکارآمدی و خودتنظیمی تحصیلی تاثیر معنادار دارد.