فعالیت های ورز شی خصوصاً زمانیکه در قالب ورزش حرفه ای انجام میگیرد ، ممکن است ضرر و زیان های جسمی برای ورزشکاران بوجود آورد . برخی از این خسارتها ناشی از نقض تعهدات قراردادی بوده و بعضاً بدون وجود قرارداد ایجاد می شود . عامل ورود ضرر ممکن است فعل یا ترک فعل (تقصیر) ورزشکار بوده و یا ضرر از تقصیر مربی ناشی شود که موجب ضمان و مسئولیت قهری آنها می باشد . در فقه امامیه اتلاف و تسبیت از مبانی و منابع مسئولیت مد نی شناخته شده و به موجب آن مربیان ورزشی از جمله غریق نجات تحت شرایطی مسئول جبران خسارت ناشی از تقصیر خود می باشند . در حقوق موضوعه کشورهای مختلف نیز به مسئولیت مدنی مربیان ورزشی اشاره شده است . در حقوق ایران نیز مسئولیت ناشی از حوادث ورزشی به صورت خاص از سال 1352 در قانون مجازات وارد شد و در سال 1370 در قانون مجازات اسلامی تدوین شده است