پایه اصلی هر رمانی، بدون توجه به فرم و ساختار ان، شخصیت های ان رمان است. شخصیت عامل محرکه داستان و مبنای اندازه گیری واقعیت انگاری و اعتبار ان است. در تحقیق حاضر، ما شخصیت را مبنای کار خود قرار داده و مطالعه دو رمان " ژرمینال" و " جای خالی سلوچ" را به مطالعه شخصیت های زن این دو رمان محدود کرده ایم. ما کوشیده ایم یک تئوری کلی تحلیل شخصیت را که فیلیپ هامون در کتاب "شخصیت پردازی رمان" بیان کرده، از طریق شخصیت های زن در دو اثر مختلف نشان دهیم. در حقیقت ما کوشیده ایم از طریق ارائه تحلیلی ساختاری از خواستن، توانستن و دانستن شخصیت ها، استفاده از مدل های افعالی( کننده کار، هدف از انجام کار،...) را وسعت بخشیده و برای این مدل ها زیر مجموعه هایی را تعریف کنیم( مثلا تعریف کننده کار بر اساس خواستن یا توانستن)