تحقیق حاضر با هدف بررسی اثر هیپوکسی تناوبی بر شاخص های عملکرد ریوی و عملکرد تست هیپوکسی کوهنوردان انجام گرفته است. بدین منظور، 12 کوهنورد زن با میانگین سنی 29 سال، میانگین قدی 41/162 سانتی متر و میانگین وزنی 15/54 کیلوگرم، پس از تکمیل پرسشنامه سلامتی و آموزش آزمون های اسپیرومتری و دستگاه هیپوکسی کیتور، یک روز قبل از اعمال مداخله هیپوکسی تناوبی در پیش آزمون تست اسپیرومتری و تست هیپوکسی شرکت کرده و سپس به طور تصادفی به دو گروه کنترل (گروهی که به زندگی عادی خود ادامه دادند) و تجربی (گروهی که 3 هفته و هفته ای 5 روز روزانه یک ساعت، هوای هیپوکسی را به شکل تناوبی، 5 دقیقه هوای هیپوکسی و 5 دقیقه هوای نرموکسی، از طریق دستگاه هیپوکسی کیتور استنشاق نمودند) تقسیم بندی شدند. یک روز پس از پایان پانزدهمین جلسه تمرین هیپوکسی تناوبی، پس آزمون تست اسپیرومتری و تست هیپوکسی توسط هر دو گروه اجرا شد. نتایج تحقیق نشان دادند که اجرای یک دوره تمرین هیپوکسی تناوبی، تنها سبب افزایش معنی دار pef گروه تجربی نسبت به گروه کنترل شد. در سایر پارامترها شامل vc ، mvv، fvc ، 75 %-25% fef و fev1 تغییر بارزی وجود نداشت. در عملکرد تست هیپوکسی، پروتکل تمرینی موجب افزایش معنی دار td و کاهش معنی دار tr گروه تجربی نسبت به گروه کنترل شد. پس از گذشت سه هفته مورد نظر، tr گروه کنترل نیز کاهش معنی دار داشت.