هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی آموزش مهارتهای مدیریت زمان بر اهمالکاری، خودکارآمدی و مدیریت زمان تحصیلی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر مقطع دبیرستان که در مدارس شهرستان تبریز در سال تحصیلی 91-90 مشغول به تحصیل بودند، و نمونه پژوهش حاضر به صورت نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انجام گرفت و بعد 70 نفر از دانش آموزان انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند و هر دو گروه پرسشنامه های اهمالکاری، خودکارآمدی و مدیریت زمان تحصیلی را پر کردند (پیش آزمون) و بعد از اجرای پیش آزمون گروه آزمایش طی 10 جلسه 5/1 ساعته در جلسات آموزش مهارت های مدیریت زمان شرکت کردند و تمرین مربوط را انجام دادند. پس از تمام جلسات، هر دو گروه با پرسشنامه های فوق ( پس آزمون) مورد سنجش قرار گرفتند. بعد از جمع آوری اطلاعات، داده ها با روش مانکوا با برنامه کامپیوتری spss تحلیل شدند و نتایج زیر حاصل گردید: آموزش مهارت های مدیریت زمان اهمالکاری را کاهش و خودکارآمدی و مدیریت زمان تحصیلی را افزایش می دهد. مهارتهای مدیریت زمان کارایی و عملکرد افراد را از طریق تنظیم اهداف، الویت بندی، و ایجاد یک جدول مناسب برای انجام تکالیف افزایش می دهد و این خود باعث کاهش فشار و افزایش کنترل بیشتر روی کارها می شود. این فواید حاصله از مدیریت زمان بر پیشرفت تحصیلی موثر است و چون کارآمدی با تجارب موفقیت آمیز افزایش می یابد پس پیشرفت تحصیلی فوق خودکارآمدی دانش آموزان را بالا برده و همان طور که ثابت شده افراد با خودکارآمدی بالا مقاومت بیشتری در برابر تکالیف سخت دارند و کارها را به طور کامل انجام می دهند و از اهمالکاری به دورند پس مدیریت زمان می تواند باعث بهبود خودکارآمدی و پیشرفت تحصیلی شود و اهمالکاری را کاهش دهد.