بر طبق قرارداد سیف ، فروشنده پس از تهیه مدارک جهت ارسال کالا، آنرا به متصدی حمل و نقل تحویل می دهد و پس از پرداخت کرایه حمل و انعقاد بیمه و سایر هزینه های بارگیری، کالا را برای خریدار ارسال می کند پس فروشنده کلیه هزینه ها را تا بندر مقصد برعهده می گیرد و ریسک و ضمان معاوضی در نرده کشتی و نقطه فرضی منتقل می شود ولی مالکیت که در cifمسکوت مانده است در این پایان نامه به این نتیجه می رسیم که طرفین صریحاً یا ضمناً زمان انتقال مالکیت را در قرارداد مشخص می کند و یا با تبادل اسناد انتقال مالکیت تحقق می یابد. عرفهای بین المللی و رویه های قضائی کشورهای‏علی الخصوص انگلستان معتقد می باشند که در سیف مالکیت در زمان ارائه اسناد منتقل می شود که البته این امر در حقوق ایران نیز با تعیین مصداق و تسلیم اسناد در بیع کلی اتفاق می افتد. مورد دیگر در انتقال مالکیت توافق و قصد طرفین می باشد چرا که قواعد مربوط به انتقال مالکیت ، قواعد مربوط به آثار آن است و این قواعد تکمیلی هستند و یکی از مصادیق انتقال مالکیت که با تراضی و توافق خریدار و فروشنده صورت می پذیرد تخصیص یا همان علامت گذاری کالا می باشد و با تخصیص مقتضای مالکیت حاصل می شود. از نتایج حاصل از تحقیق در این پایان نامه می‏توان به وحدت حقوق تجاری در روابط بین کشورها، قابلیت انعطاف پذیری قواعد و مقررات تجارت – قوانین متحد الشکل همچون اینکوترمز ناشی از عرفهای بین المللی و ملزومات آن همچون ریسک، بیمه‏، حمل، بیع سیف که بر مبنای اراده طرفین محل اجرای قرار داد را مشخص می‏کند اشاره نمود