چکیده تعالی فرهنگی هر جامعه، در گرو شناخت صحیح دستاوردهای گوناگون و آثار فرهنگی و میراث های مادی و معنوی پیشینیان و برقراری ارتباط آگاهانه با آن آثار است. منظومه های حماسی دینی جایگاه ارزنده ای به عنوان گنجینه های مذهبی، دینی و اجتماعی از دیرباز در آثار ادبی ما داشته اند. شأن والای این قبیل حماسه ها در روحیه دینی و دین پروری ملت مسلمان و شیعی ما همواره در طول ازمنه بر کسی پوشیده نیست. پس با توجه به اهمیت فرهنگی، دینی و اجتماعی این منظومه ها، تلاش وافر تا یکی دیگر از این مکتوبات خطی از کنج عزلت و گمنامی رخ بنماید و ارزش عظیم کار سراینده آن به جامعه ادبی کشور، معرفی گردد. کتاب «مظفرنامه» با «سبعه ابحر» سروده میرزا محمد ابراهیم، متخلص به ساغر اصفهانی از شاعران پر کار عصر قاجاری است که چهار نسخه خطی از اثر وی به دست آمده است. این منظومه دینی در بیان مناقب، معجزات، مدابح و مرائی چهارده معصوم (ع) می باشد. این رساله با هدف تصحیح، مقابله و ارائه صورتی منقح از اثر ساغر اصفهانی صورت پذیرفته است در مقدمه ای نسبتاً مفصل که بر این تصحیح نوشته شد، ضمن معرفی اثر، بیان احوال سراینده، آثار و خصایص سبکی، در مورد سیر تحول حماسه های ملی به حماسه های تاریخی و مذهبی و منظومه های حماسی دینی ایران تا زمان شاعر، سخن رفته است، و در پایان تعلیقات، نتیجه گیری و پیشنهادات و منابع آمده است. واژگان کلیدی: نسخ خطی، سبک شناسی، ساغر اصفهانی، مظفرنامه (=سبعه ابحر) ، منظومه دینی