کمبود ها و کاستی ها ی بسیار در زمینه طراحی ، ساخت و اجرا ، تعمیر و نگه داری ساختمان منجر به باورها و فرهنگ و استفاده نامناسب از نور و روشنایی طبیعی در ایران شده است . ساختمانهای امروزین خود را با پیشرفت تکنولوژی وفق خواهند داد و با پیشرفت تکنیک های ساخت ، مصالح و تجهیزات جدید ، ساختمانها نیز ناگزیر به روی آوردن به انعطاف پذیری ، پایداری ، معماری سبز و تکنولوژیک خواهند بود . هدف از ارائه تحقیق حاضر تعریف مجدد سیستمهای سنتی و هوشمند روشنایی ( کاربردها و روشهای اندازه گیری آن ، روش شناسی طراحی بر مبنای نور خورشید و طراحی نمای ساختمان های هوشمند و متغییر های تاثیر گذار ، چگونگی و نحوه کارکرد سیستمهای هوشمند در ساختمانها ، دسته بندی سیستمهای هوشمند و . . . ) و بررسی تحلیلی سیستمهای هوشمند نورگیری از بالا و کناره ، محدود کننده ها و منتقل کننده های روشنایی و در یک دسته بندی کلی ، پرداختن به ویژگی ها ، مزایا و معایب هردو سیستم در کنار یکدیگر بوده است ( ارائه استراتژی ها و سیستم های مختلف معماری و تکنولوژیکی - هوشمند - روشنایی روز ) . لذا تطابق و قیاس ( بررسی معایب و مزایا ) سیستمهای سنتی و تکنولوژیکی میتواند بهترین دید را به طراح در زمینه فهم و یادگیری ، طراحی و اجرای سیستمهای ترکیبی بدهد .