منطقه ی آسیای مرکزی وقفقاز به عنوان منطقه ای تاریخی و به دلیل دارا بودن ذخایر عظیم هیدرو کربنی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. کشورهای این منطقه از عوامل عمده ی بی ثباتی نظیر عوامل جغرافیایی، اقتصادی، امنیتی، اجتماعی و سیاسی رنج می برند. پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی کشورهای منطقه از نعمت استقلال ناخواسته ای برخوردار شدند که مشکلات فوق را برای آن ها چندین برابر می کرد. در این روند برخی از این کشورها قادر به بازیابی ثبات سیاسی شدند در حالی که سایر کشورها هم چنان با مشکل بی ثباتی سیاسی روبرو بودند. ثبات سیاسی در این کشورها از طریق استمرار شیوه حکومتی کمونیستی، دولت رانتیر، و نظایر آن برقرار شده است. انتخاب دو کشور آذربایجان و قرقیزستان نیز در این راستا صورت پذیرفته است؛ چرا که آذربایجان به دلبل برخورداری از منابع عظیم هیدرو کربنی و استقرار دولت رانتیر ثبات سیاسی هر چند غیر دموکراتیک را دور از دسترس نمی بیند در حالی که قرقیزستان به دلیل مشکلات عدیده ی اقتصادی، سیاسی، جغرافیایی با گذشت چندین سال از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و وقوع انقلاب های متعدد هم چنان با مسئله بی ثباتی مواجه است.