هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی مشاوره ی راه حل محور به صورت گروهی در افزایش کیفیت رابطه ی ولی فرزندی دختران دبیرستانی شهرستان دزفول بود. پژوهش از نوع طرح نیمه آزمایشی (طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل) بود. شرکت کنندگان 24 دانش آموز دوره ی دبیرستان بودند که در مقیاس کیفیت رابطه ی ولی فرزندی نمره پایین گرفتند و به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. ابزار های پژوهش، مقیاس رابطه ی ولی فرزندی بود که در پیش آزمون و پس آزمون بر روی دو گروه اجرا شد. برنامه ی مشاوره شامل 6 جلسه ی یک ساعته به صورت گروهی بر اساس رویکرد راه حل محور بود. گروه آزمایش به صورت هفتگی در معرض مشاوره ی راه حل محور قرار گرفت و گروه کنترل هیچ گونه مشاوره ای دریافت نکرد. پس از اتمام برنامه ی مشاوره، ابزار پژوهش مجدداً به عنوان پس آزمون بر روی دو گروه اجرا شد. داده های بدست آمده با استفاده از آزمون های کولموگروف- اسمیرونوف، f لوین، و تحلیل کوواریانس یکراهه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. تحلیل آماری نشان داد که در مقایسه با گروه کنترل، کیفیت رابطه ی ولی فرزندی، عاطفه ی مثبت، و ارتباط در گروه آزمایش به طور معنادار افزایش یافت. همچنین در مقایسه با گروه کنترل، انزجار در گروه آزمایش به طور معناداری کاهش یافت. تفاوت معناداری بین دو گروه در همانندسازی دختران با مادران دیده نشد.