جمعیت جهان با سرعت بالایی در حال افزایش است. از طرفی تولید غذا به خاطر تنش های مختلف در حال کاهش است. خشکی مهمترین تنشی است که رشد و تولید گیاهان زراعی از جمله گندم را تحت تأثیر قرار می دهد بنابراین اصلاح گیاهان برای این شرایط ضروری است. استفاده از صفات فیزیولوژیک و صفات دارای وراثت پذیری بالا که همبستگی بالایی با عملکرد نشان می دهند، ما را در نیل به این هدف یاری خواهد کرد. در این تحقیق به منظور بررسی ارتباط بین صفات فنولوژیک، فیزیولوژیک و آگرونومیک، آزمایشی در شرایط دیم با 238 لاین گندم به همراه سه رقم زراعی شاهد سرداری، آذر2و son-64 در قالب طرح بلوک های حجیم شده(اوگمنتد) با پنج تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه زنجان انجام شد. صفاتی از قبیل تعداد روز تا سنبله دهی و گلدهی، مساحت برگ، محتوای نسبی آب، دمای کنوپی، ارتفاع بوته، طول سنبله، طول ریشک، تعداد پنجه های بارور و غیر بارور،تعداد دانه تک بوته و وزن دانه تک بوته، وزن هزار دانه، بیوماس تک بوته، تعداد دانه کل، وزن هزار دانه کل عملکرد دانه، بیوماس کل و شاخص برداشت کل در طول فصل رشد و پس از برداشت اندازه گیری شد. بررسی ضرایب همبستگی ساده بین صفات نشان داد که تعداد دانه کل، بیوماس کل، شاخص برداشت تک بوته، شاخص برداشت کل، تعداد پنجه بارور و وزن هزار دانه بیشترین همبستگی را با عملکرد داشته اند. بنابراین، انتخاب غیر مستقیم برای این صفات می تواند منجر به افزایش عملکرد شود. انجام تجزیه خوشه ای به روش حداقل واریانس وارد بر اساس صفات آگرونومیک ژنوتیپ ها را به هفت گروه تقسیم بندی کرد که ژنوتیپ های بسیار مطلوب در کلاستر یک و هفت قرار گرفتند.و نیز بر اساس صفات فیزیولوژیک، ژنوتیپ ها را به دو گروه و بر اساس صفات فنولوژیک به سه گروه تقسیم بندی کرد.