در این تحقیق غشای حاصل از آمیزش پلیمرهای پلی یورتانو پلی وینیل استات برای جداسازی گازها تهیه و بررسی شده اند . ابتدا ، پلی یورتان لاستیکی مورد استفاده به روش پلیمریزاسیون دو مرحلهای از مونومرهای تولوئن دی ایزوسیانات، پلی پروپیلن گلایکول و 1و4-بوتان دی ال و کاتالیزور دی بوتیل تین دی لورات تهیه شد . ساختار شیمیایی پلی یورتانسنتزی توسط طیفftir تایید شد . سپس غشا های آمیزه ای از محلول پلی یورتان و پلی وینیل استات در حلال دی متیل فرمامید با استفاده از روش تبخیر حلال تهیه شدند. میزان پلی وینیل استات به کار رفته 5 تا 25 درصد وزنی کل وزن غشا می باشد. به منظور بررسی مورفولوژی غشا های تهیه شده، از آزمایش sem استفاده شد. نتایج این آزمایشها نشان دادند که نمونه حاوی 5 و 10درصد وزنی پلی وینیل استات توزیع همگون تری از ذرات می باشد که جهت آزمایش عبورپذیری گاز مناسب تر است. عبورپذیری گازهای نیتروژن، اکسیژن، دی اکسید کربن و متان در فشارهای 4 ، 6 ، 8 و 10 بار مورد بررسی قرار گرفت، که نتیجه نشان داد غشای حاوی 5درصد وزنی پلی وینیل استات بیشترین مقادیر عبورپذیری و انتخاب پذیری را داراست. پلی وینیل استات در دو مدت زمان 15 و 30 دقیقهآبکافت شد و با استفاده از طیف h-nmrمیزان آبکافت دو نمونه به ترتیب، 25 و 47درصد محاسبه شد. غشاهای پلی یورتان و پلی وینیل استات آبکافت شده ساخته شد و تست عبورپذیری انجام شد که نشان داد این غشا عبورپذیری و انتخاب پذیری بیشتر گاز دی اکسید کربن نسبت به دیکر گازها را دارند. ذرات بتا سیکلو دکسترین در ساخت غشا ها مورد استفاده قرار گرفت. نتایج عبورپذیری این غشاها نشان می دهد این ذرات باعث افزایش عبورپذیری دی اکسیدکربن و کاهش عبورپذیری گازهای نیتروژن، اکسیژن و متان می شوند.