بورس اوراق بهادار از سویی مرکز جمع آوری پس اندازها و نقدینگی بخش خصوصی به منظور تامین مالی پروژه های سرمایه گذاری بلند مدت است و از سوی دیگر، مکان رسمی و مطمئنی است که دارندگان پس اندازهای راکد می توانند در آن محل مناسب و ایمن، وجوه مازاد خود را برای سرمایه گذاری در شرکت ها به کار بیندازند. امروزه بورس به عنوان ابزاری بسیار مهم از بازار سرمایه، نقش ویژه ای را در رشد اقتصادی ایفا می کند و با قیمت گذاری، کاهش ریسک، تجهیز منابع و تخصیص بهینه سهام، زمینه را برای رونق اقتصادی فراهم می نماید. در این خصوص، نحوه انتخاب سهام شرکت ها و به عبارتی دیگر نوع و مقدار سهام مورد تقاضا توسط سرمایه گذاران که از آن می توان به سبد بهینه و تشکیل پرتفوی بهینه نام برد از جمله تصمیمات مهم و حیاتی در بورس اوراق بهادار می باشد. نتایج پژوهش های متعدد موید کارایی ضعیف بورس اوراق بهادار تهران است. در چنین بازاری سرمایه گذاران و استفاده کنندگان از اطلاعات برآنند تا با انتخاب سهام های مناسب، سرمایه گذاری مناسب تری به عمل آورند. تحقیق حاضر به دنبال تعیین مدل مناسب تصمیم گیری به منظور انتخاب پرتفوی بهینه می باشد. روش تحقیق در این مطالعه توصیفی-تحلیلی بوده و روش گردآوری داده ها، کتابخانه ای-میدانی می باشد. این تحقیق، شرکت های برتر بورس اوراق بهادار تهران در سال 1388 را در طول 24 دوره زمانی مورد بررسی قرار می دهد. به منظور انتخاب پرتفوی بهینه در بورس اوراق بهادار، پس از محاسبه متغیرهای مورد نیاز مدل های شارپ، کانو و مدل تعدیل شده کای، اقدام به تعیین پرتفوی بهینه با استفاده از این سه مدل گردید. نتایج تحقیق نشان داد که مدل تعدیل شده کای نسبت به دو مدل شارپ و کانو دارای پرتفویی با بازدهی بالاتر می باشد و مدل کانو در این بین ریسک کمتری را در پرتفوی خود نشان می دهد.