هدف این تحقیق تعیین اثر بخشی درمان رفتاری شناختی گروهی و ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس بر عامل های جسمانی و روان شناختی بیماران پسوریازیس است. روش تحقیق تجربی به صورت پیش آزمون – پس آزمون با گروه گواه و دوره پیگیری است. نمونه تحقیق شامل 40 نفر که بیست نفر در گروه آموزش ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس قرار گرفتند و ده نفر در گروه آموزش درمان شناختی رفتاری گروهی و ده نفر در گروه کنترل قرار گرفتند. از شاخص شدت و سطح پسوریازیس، پرسشنامه بهزیستی روان شناختی ریف، پرسشنامه سلامت عمومی گلدبرگ، پرسشنامه کنار آمدن لازاروس و مقیاس استرس ادراک شده کوهن برای سنجش عامل های جسمانی و روان شناختی بیماران در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری استفاده شد. دو مداخله درمانی تأثیر معناداری بر میزان پسوریازیس نداشته اند. هر دو مداخله نسبت به گروه کنترل سلامت روان و استرس ادراک شده را بهبود بخشیده اند و این تأثیر تا مرحله ی پیگیری نیز تداوم داشته است. بین دو مداخله درمانی تفاوت معناداری وجود نداشته است. هیچ یک از درمان ها نه در مرحله ی پس آزمون و نه پیگیری اثر معنادار بر نمره ی کلی بهزیستی روان شناختی نداشتند. در سطح خرده مقیاس ها با هر دو مداخله درمانی ، تسلط محیط و زندگی هدفمند در مرحله ی پس آزمون افزایش معنادار داشته اند. درمان رفتاری شناختی نسبت به مداخله ذهن آگاهی به طور معناداری تأثیر بالاتری را در مورد راهبرد پذیرش مسوولیت در پی داشته است و این تأثیر تا مرحله ی پیگیری نیز تداوم داشته است. خرده مقیاس های رویاروگری و گریز در مرحله ی پیگیری تأثیر معناداری را از درمان رفتاری شناختی نشان دادند. در حالی که نمرات گروه دارای سطح بالای استرس ادراک شده (نمرات رشد فردی) در مرحله ی پس آزمون افزایش یافته است، در سطح پایین استرس ادراک شده، این روند نزولی بوده است.با توجه به تاثیرگذاری مداخلات بر علایم روان شناختی بیماران و همچنین نقش استرس و دیگر عامل های روانی بر عامل های جسمانی لازم است متخصصان پوست به این مداخلات به عنوان مکمل درمان توجه لازم را داشته باشند.