چکیده: اطناب یکی از مقوله های علم معانی است که در جمله و شبه جمله کاربرد دارد، و دارای مراتب: حقیقی و مجازی، و انواع: تکرار، ایغال، احتراس، تذییل، اعتراض و... است. در این پایان نامه، مبحث اطناب به طور جامع و کامل بر اساس یکی از ارزشمندترین و بزرگترین آثار ادب فارسی، یعنی مثنوی معنوی با رویکردی خاص به مسأل? اطناب، و بر اساس ساخت زبان فارسی و توانش های آن مورد بررسی قرار گرفته است. نخستین هدف این پایان نامه آن است که به بررسی دقیق مسأل? اطناب در علم معانی بر مبنای مثنوی معنوی بپردازد. و نیز بر آن است که دریابد هنر مولوی در به کار بردن انواع اطناب چیست، و عموماً در کدامین ابواب معانی، و چرا از آن استفاده کرده است، و مقاصد و معانی ثانوی مورد نظر وی در این اطناب ها چه بوده و اینکه اطناب در مثنوی دارای چه پایه از کاربرد است.