این پژوهش با هدف طراحی و آزمایش یک برنامه آموزش نظریه ذهن جهت تغییر کاردکرهای ذهنی (باور کاذب) کودکان درخودمانده 7-15 سال انجام شده است. پژوهش شامل یک پرسش کلی بود: آیا آموزش نظریه ذهن به کودکان درخودمانده تغییری در کارکردهای ذهنی(باورهای کاذب)آنان ایجاد می کند؟ آزمودنی های پژوهش شامل 14 کودک (2 دختر و 12 پسر) از بین کودکان درخودمانده مدارس استثنایی شهر تهران بودند که به شکل نمونه ای هدفمند انتخاب شدند. پس از اجرای پیش آزمون و همتاسازی برحسب سن، بطور تصادفی در دو گروه گواه وآزمایشی جایگزین شدند. برنامه آموزش نظریه ذهن( شامل تکلیف های انتقال غیر منتظره و محتوای گول زننده) طی 8 جلسه به گروه آزمایش آموزش داده شد، در حالیکه گروه کنترل هیچ گونه آموزشی را دریافت نکرد. آزمون تکلیف های باور کاذب (انتقال غیر منتظره و محتوای گول زننده) و کسب نمره 0 یا 1 در هردو تکلیف معیار سنجش نظریه ذهن آنان در پیش آزمون و پس آزمون بود. پس آزمون نظریه ذهن یک تا دو هفته پس از اتمام آموزش برای هردو گروه اجرا شد. نتایج آماری پژوهش هیچ تفاوت معنا داری را بین گروه گواه و آزمایش نشان نداد. البته با استناد به مشاهده های عملی و تحلیل توصیفی یافته ها می توان گفت که اختلاف و تفاوت قابل ملاحظه ای بین دوگروه در پس آزمون نسبت به پیش آزمون و همچنین در طی جلسات آموزشی مشاهده شد و 3 نفر از آزمودنی ها در تکلیف های باور کاذب بهبود نسبی را نشان دادند. اما چون ملاک کسب نمره قبولی در هر دو آزمون بود این نتایج از نظر آماری در سطح آلفای 05/0 معنادار نبودند. واژه های کلیدی: نظریه ذهن، باورکاذب، کودک درخودمانده.