مطالعه تاریخ ادبیات عصر مشروطه و نقد و بررسی اثار شاعران و نویسندگان آن عصر در روشن شدن آن بخش از تاریخ که دچار پراکندگی و تشتت است ، حائز اهمیت است . تبیین و تحلیل بازتاب افکار و رخداد های سیاسی و تحولات مهم سده ی 14 خورشیدی در ماندگار ترین نمود های ادبیات یعنی سروده ها, تصانیف ،تالیفات و انواع دیگر محصولات ادبی ،خلا نسبتا بزرگی از تاریخ را پر خواهد کرد. پژوهش حاظربر اساس جریان شناسی و سیر تاریخی وقایع ،به ادبیات پارسی در جریان تحول ایران در اواخر قرن 13 ق و سده های آغازین 14 خ می پردازد و به طور اخص به ادبیات سیاسی و بررسی بازتاب آن در تحولات اجتماعی و سیاسی پهلوی اول ، با رویکرد تبیین و تحلیل آثار شاخص ترین شاعران این دوره پرداخته شده است. ضرورت بررسی دلایل کناره گیری شاعران(1299-1304ش) از صحنه ی مطبوعات و مبارزه قلمی،تصویر گر جهت گیری حاکمیت در ابعاد مختلف فکری، فرهنگی،سیاسی و....می باشد. با مطالعه ی آثار سخنوران و ادیبان عصر حاضر می توان بسیاری از زوایای پنهان اجتماعی و فرهنگی دوره قاجار و پهلوی را بازشناسی نمود. انقلاب مشروطیت با همه ی فراز ها و فرود هایی که به دنبال داشت ، از نظر ایجاد دگرگونی های فکری و اجتماعی منشا تحولات عمده ای در جامعه ایران عصر پهلوی گردید ، که سبب پیدایش طیف جدیدی از شاعران و نویسندگان و روزنامه نگاران ، با افکار سیاسی و انقلابی گردید.