صراط در زبان اهل لغت به جاده باز و عمومی گفته می شود از این جهت که جاده عمومی رهروان را خود جلو می برد و مانند دستگاه هضم در خود می کشد، سبیل راه مخصوصی است که به همه نسبت داده می شود و تنها با اضافه به اشخاص شناخته می شود به دلیل آن که معروف و شناخته شده نیست اما صراط چون راه مطلوب فطری است به مستقیم شناخته شده است و همیشه با آن همراه است پس مستقیم اضافی نیست بلکه توضیحی است؛ و در زبان اهل شرع به راه باریکی گفته می شود در عالم آخرت که مانند پلی بر روی گودال جهنمی کشیده شده و همه کس در قیامت باید وارد جهنم شود چنان که فرمود: «ان منکم الا واردها» یعنی این پل راهی است که همه باید از آن بگذرند، هر کس اهل نجات است از آن آسان بگذرد و نجات می یابد و هر کس اهل نجات نیست در آن می افتد و هیچ کس از دوزخ رهایی ندارد.