شناخت پیدا کردن نسبت به آنچه ارتباط بصری خوانده می شود. مانند یادگیری زبان است. زبانی که تنها از تصویر تشکیل شده است. زبان بصری زبان است محدودتر از زمانی که با آن صحبت می کنیم ولی ارتباط مستقیم تر برقرار می کند. بنابراین ارتباط بصری وسیله ای برای انتقال از یک فرستنده بر یک دریافت کننده است که هیچ چیز نمی تواند جایگزین آن شود. در چنین شرایطی بسیار راحت تر و مستقیم تر می توان با مخاطب ارتباط برقرار نمود بدون آنکه ملیت، زبان یا نژاد در این رابطه دخیل باشد. نوع بشر دارای زبان مشترک است. در حقیقت اصول زبان ها، سواد بصری، احساسات غریزی و نیازهای اصلی او در فرهنگ های مختلف مشترک است. سواد بدان معنا که گروهی از پیام ها، برای جمعی از افراد دارای معانی مشترکی باشد انسان انبوهی از تصاویری که در طول زندگی او شکل گرفته را در ذهن دارد که در واقع بخشی از دنیای درون او را شکل می دهند. با این مجموعه ی شخصی است که ارتباط برقرار می شود. در این مجموعه از تصاویر فردی باید تصاویر عینی را جستجو کرد. تصاویری که در بسیاری از انسانها، نقطه ای مشترک دارد. اندیشه ای که به این نقطه دست پیدا کرده باشد دیدگاه بین المللی پیدا می کند. اگر معماری باشد بین المللی می شود اگر طنز باشد بین المللی می شود و این گونه هویت بصری دارد به نقاط بین فرهنگی نگاه می کند و اینگونه است که ایک الگوی محلی که به نظر می رسد خاص یک جغرافیا یا یک فرهنگ است به صورت بین المللی مطرح می شود که ریشه های این جریان را می توان در ناخودآگاه جمعی بشر جستجو کرد.