هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی واقعیّت درمانی گروهی و مدیریت استرس شناختی- رفتاری بر کیفیت زندگی و معنا در بیماران مبتلا به سرطان سینه ساکن در شهر تبریز بوده است. طرح تحقیق از نوع نیمه تجربی (نیمه آزمایشی) میباشد و جامعه آماری آن را تمام زنان مبتلا به سرطان سینه ای تشکیل میدهند که به بیمارستان شهید قاضی و کلینیک شیخ الرئیس شهر تبریز مراجعه کرده اند. تعداد نمونه شامل 37 نفر با محدوده سنی 32 تا 56 سال میباشد که در سه گروه (دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل) گماشته شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنام? اندازه گیری مقیاس عملکردی کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به سرطان (eortc qlq-c30) و پرسشنام? معنویت (sq) استفاده شد. داده ها با نرم افزار spss و آزمونهای تحلیل کوواریانس چندمتغیری و آزمون تعقیبی بون فرونی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج حاصل نشانگر آن بود که هر دو روش واقعیّت درمانی گروهی و مدیریت استرس شناختی – رفتاری بر کیفیت زندگی و معنا در بیماران مبتلا به سرطان تأثیر مثبتی دارند. اگرچه اثربخشی این دو روش در برخی از خرده مقیاسهای کیفیت زندگی و معنا با یکدیگر تفاوت داشت، امّا هیچ تفاوتی در نمر? کلّی متغیرهای وابسته بین این دو روش درمانی مشاهده نشد.