این آزمایش به منظور بررسی تأثیر دو فاکتور دمای محیط (در دو سطح دمای مطلوب و سرد) و افزودن پودر مرزه خوزستانی (در سه سطح صفر،1 و 2 درصد) با استفاده از 480 قطعه جوجه یک روزه سویه کاب 500 اجرا شد. صفات مربوط به رشد، تغذیه، اجزای چربی خون، خصوصیات لاشه، تلفات، راندمان عملکرد اقتصادی، خصوصیات بستر و فراونی و شدت آسیب های بافتی سطح بالشتک کف پا، مفصل هوک و پوست سینه در سنین مختلف از 1 تا 42 روزگی مورد ارزیابی قرار گرفت. داده های جمع آوری شده با آرایش فاکتوریل 2×3 در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 4 تکرار، هر یک شامل 20 جوجه نر و ماده تجزیه و تحلیل آماری شد. پرورش جوجه ها در محیط سرد تأثیر معنی-داری بر میانگین هیچ یک از صفات مورد بررسی در مقایسه با گروه شاهد پرورش یافته در دمای محیط مطلوب نداشت (05/0> p). میانگین افزایش وزن در سنین 8 تا 14 و 15 تا 21 روزگی و وزن بدن در سن 14 روزگی به طور معنی داری با افزودن دو درصد پودر مرزه به جیره کاهش یافت (05/0< p). ضریب تبدیل خوراک برای جوجه های تغذیه شده با جیره حاوی دو درصد پودر مرزه به طور معنی داری بالاتر از گروه شاهد در سن 8 تا 14 روزگی بود. افزودن دو درصد پودر مرزه به جیره باعث بهبود وزن لاشه جوجه ها در سن 42 روزگی شد (05/0< p). اجزای چربی خون و خصوصیات بستر پرورش تحت تأثیر وجود پودر مرزه در جیره قرار نگرفت (05/0> p). فراوانی و شدت جراحات کف پا و سوختگی مفصل هوک تحت تأثیر سطوح جیره ای پودر مرزه قرار نگرفت ولی فراوانی آسیب های بافتی پوست سینه تحت تأثیر وجود پودر مرزه در جیره قرار گرفت. به طوری که فراوانی آسیب های با نمره 4 کاهش معنی داری یافت (05/0< p). درصد تلفات جوجه ها و راندمان عملکرد اقتصادی برای کل دوره پرورش(1 تا 42 روزرگی) تحت تأثیر سطوح پودر مرزه در جیره قرار نگرفت (05/0> p). نتیجه گیری شد که افزودن پودر مرزه خوزستانی تا دو درصد به جیره تأثیر قابل توجهی بر عملکرد مرغ های گوشتی پرورش یافته در شرایط دمای محیط پایین تر از حد مطلوب، ندارد. واژه های کلیدی: مرغ گوشتی، تنش سرما، پودر مرزه خوزستانی، جراحات سینه