در این پژوهش به بررسی بار معنایی در خصوص بیماران آلزایمری خفیف و متوسط فارسی زبان از دیدگاه عصب شناسی زبان خواهیم پرداخت. هدف اصلی از انجام این تحقیق بررسی اختلالات زبانی ناشی از این بیماری در حافظه معنایی بیماران می باشد. جامعه مورد بررسی شامل 40 فرد فارسی زبان مبتلا به بیماری آلزایمر بوده که از این تعداد 20 نفر را زنان و 20 نفر را مردان تشکیل می دهند. رده سنی همه بیماران بالای 60 سال بوده و میانگین سطح تحصیلی بین دو گروه زنان و مردان با هم مطابقت دارند. از سوی دیگر تعداد 10 فرد سالم و بالغ که از لحاظ سن و تحصیلات با گروه آزمونی مطابقت دارند ، به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شدند. پرسشنامه آزمون شامل 10 بخش بوده و از آزمون های زبان پریشی فارسی و زبان پریشی نامیدن اثر دکتر رضا نیلی پور برگرفته شده که البته چند بخش نیز به پرسشها افزوده گردیده است . نتایج حاصله نشان می دهند که بیماران آلزایمری در هر دو مرحله خفیف و متوسط ، در حوزه درک کلمات و درک حرکات مفهومی بیشترین میزان اختلال و در شناخت اندام بدن کمترین میزان اختلال را از خود نشان دادند.