در سال های اخیر تحقیق و مطالعه بر روی حسگرهای زیستی از جمله حسگر زیستی گلوکز بر پایه نانوذرات به خاطر اهمیتی که در کاربردهای پزشکی دارند، بسیار مورد توجه قرار گرفته اند. نانوذرات اکسیدآهن به علت زیست سازگاری، سمیت کم، فعالیت سطحی بالا و قابلیت جذب بالا برای تثبیت مولکول های زیستی، در این پژوهش استفاده شده است. به منظور جلوگیری از تجمع و به هم چسبیدن نانوذرات، از یک پلیمر زیستی که رسانندگی مطلوبی دارد به نام چیتوسان استفاده شد. در این پژوهش، ابتدا نانوذرات fe3o4:zn به روش هم رسوبی تهیه شدند و خواص مختلف ساختاری و اپتیکی و مورفولوژی سطح آن ها مورد بررسی قرار گرفت، اندازه نانوذرات اکسیدآهن خالص 13 نانومتر بود. سپس از روش اسپری پایرولیزیز برای تهیه بستر fto استفاده شد و خواص ساختاری آن با استفاده از پراش پرتو ایکس بررسی شد. سپس با واردسازی نانوذرات اکسید آهن در ماتریس پلیمر چیتوسان ، نانوکامپوزیت پلیمری آماده گردید و با روش غوطه وری بر روی بسترfto لایه نشانی شده و اندازه گیری های فیزیکی و الکتروشیمیایی بر روی آن انجام شد. ساختار ومورفولوژی لایه های نانوکامپوزیتی به وسیله میکروسکوپ الکترونی روبشی(sem)، پیوندهای شیمیایی به وسیله ی طیف سنجی ftir، ویژگی های اپتیکی به وسیله ی طیف سنجی uv-vis، خواص الکتروشیمیایی با طیف سنجی امپدانس الکتروشیمیایی(eis) و ولتامتری چرخه ای بررسی شد. سپس برای بررسی خواص حسگری، آنزیم گلوکزاکسیداز با روش فیزیکی بر روی الکترود تثبیت شد و بررسی های انجام شده از طیف سنجی sem، ولتاموگرام چرخه ای و امپدانس الکتروشیمیایی حضور آنزیم گلوکزاکسیداز را نشان دادند. پارامترهای حسگری با روش آمپرومتری بررسی شدند که حدتشخیص 3/3 میلی مولار، گستره خطی بین 100-10 میلی مولار و حساسیت ?amm-1cm-2 0/1 به دست آمدند.