چکیده : مساله این پایان نامه بررسی دلایل کوتاهی عمر مطبوعاتی بود که پس از انقلاب و فارغ از وابستگی های دولتی منتشر شده و به فرجام تعطیلی و توقیف کشانده شده بودند. چارچوب نظری پژوهش به تئوری های هنجاری مطبوعات برمی گردد که اول بار توسط سیبرت، پترسون و شرام به آن پرداخته شده و با دگردیسی های مختلف توسط دنیس مک کوئیل به 6 گروه مطبوعات اقتدارگرا، مطبوعات آزاد، مسوولیت اجتماعی، رسانه های شوروی (سابق)، توسعه بخش و دموکراتیک تقسیم شده و محور این تحقیق نیز دسته بندی دانشمند نامبرده است. منظور از مطبوعات غیردولتی نیز مطبوعاتی است که از سیاست های رسمی دولت تبعیت نکرده و مراد از دولت نیز دولت در معنای وسیع کلمه یعنی حکومت است. روش تحقیق هم نظریه مبنایی بوده که تکنیک به کار رفته برای آن مصاحبه عمیق با متخصصان بوده و تفسیر و تحلیل داده ها نیز از طریق کدگذاری انجام گرفته است. نتیجه این تحقیق که از گفت و گو با 20 تن از فعالان و صاحب نظران مطبوعاتی و ارتباطی طراز اول کشور به دست آمده است حاکی از آن است که الگوی حاکم بر مطبوعات ایران بیش از همه به مدل مطبوعاتی اقتدارگرا شبیه بوده که در مقاطعی چرخش هایی به سوی مطبوعات توسعه گرا داشته است. مطبوعات ، تئوری های هنجاری مطبوعات ، دولت