چکیده توسعه ورفاه اجتماعی امری همه جانبه ودربر گیرنده ابعاد مختلف سیاسی، اقتصادی، اجتماعی وفرهنگی است که برای دستیابی به آن باید همه بازیگران اعم از دولتی ، بخش خصوصی و آحاد شهروندان مسئول وفعال وبا تکیه بر همه عوامل وظرفیتهای جامعه از جمله ظرفیتهای دینی و فرهنگی به ایفای نقش بپردازند. در این راستا مقوله نذر به عنوان سرمایه فرهنگی و ظرفیت معنوی، شایسته عنایت در برنامه ریزی های توسعه و رفاه اجتماعی است. بر این اساس این تحقیق که بصورت پیمایشی و با استفاده از ابزار پرسشنامه وبا شیوه نمونه گیری گلوله برفی در بین303نفراز نذر دهندگان ساکن بخش عطاملک شهرستان جوین از توابع خراسان رضوی وبا هدف بررسی میزان توجه وگرایش نذر دهندگان به نتایج رفاهی بوده انجام شد واز متغیرهای جنس،سن، سواد، شغل ومیزان استفاده از از رسانه های گروهی به عنوان عوامل موثر بر تفکر ، اندیشه،نیات ومقاصد نذر دهندگان در نظر گرفته شد که همه این فرضیه ها درآزمونهای آماری ردشدند.هرچندنمره پاسخ اکثریت نذر دهندگان در برابر گویه های طیف نشان از گرایش آنها به تخصیص هزینه های نذر در جهت رفاه اجتماعی می باشد ولی درحقیقت باتوجه به واقعیتهای دیگر،به نظر محقق اظهار موافقت نذر دهندگان با آنچه در عمل تاکنون انجام گرفته چنین نیست. واین همان عادت تاریخی نذر دهندگان درطی قرنهاست که بر شیوه عمل آنها اثر می گذارد.پیشنهاد محقق این است که 1- مقوله نذر به عنوان موضوع تحقیقی واجتماعی هنوز در اول راه قرار دارد وباید برای شناخت ابعاد بیشتر، تحقیقات گسترده تر توسط استادان ودانشجویان ومحققان انجام گیرد.2-نهاد های فرهنگی و آموزشی ضمن توجه جدی به مقوله نذر باید برنامه کاری منسجم ومدونی برای هدایت نذریهای مردم در جهت کمک به توسعه ورفاه پایدار داشته باشند. کلید واژه: نذر ، نذر دهنده، مقاصد و نیات، نتایج رفاهی