هدف از این مطالعه، ارزیابی میزان فعالیت بدنی و وضعیت تغذیه در مردان و زنان بزرگسال شهر رشت و تعیین رابطه آن با چاقی عمومی و موضعی بود. در این مطالعه توصیفی- مقطعی، 200 نفر از مردان و 200 زنان 18 تا 70 سال شهر رشت با روش نمونه گیری طبقه ای – تصادفی و با مراجعه به باشگاه ها و اماکن ورزشی، مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات فردی در مورد نمونه ها با پرسشنامه بین المللی فعالیت بدنی(ipaq) و پرسشنامه وضعیت تغذیه آدامی و کودرا (2003) جمع آوری شد. برای تعیین چاقی عمومی، شاخص توده بدنی (bmi)و برای تعیین چاقی موضعی (شکمی)، نسبت دور کمر به لگن (whr)و دور کمر (wc)محاسبه شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های تحلیل واریانس یک طرفه (آزمون های f و آزمون توکی)، خی دو و آزمون ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد)05/0? .(pیافته ها نشان داد که در مردان گروه سنی 69-60 سال نسبت به گروه های سنی دیگر کمترین میزان فعالیت بدنی و بیشترین میانگین bmi،whrوwc و در زنان نیز گروه سنی 69-60 و 49-40 سال نسبت به گروه های سنی دیگر به ترتیب کمترین میزان فعالیتبدنی و بیشترین میانگین bmi،whrو wcرا داشتند.در زنان بین فعالیت بدنی، سن، سابقه بیماری های قلبی (فردی،خانوادگی)، وضعیت تأهلو در مردان بینفعالیت بدنیوسن رابطه منفی معنی دار وجود داشت)05/0?.(pهمچنیندر زنان بین سطح تحصیلات و فعالیت بدنی رابطه مثبت معنی داری دیده شد )05/0?.(pدر زنان بین سن، سطح تحصیلات، سابقه بیماری های قلبی، وضعیت تأهل و بیکاری ودر مردان بین سن، سابقه بیماری های قلبی، وضعیت تأهل و میزان درآمد با چاقی عمومی رابطه مثبت معنی داری مشاهده شد )05/0? .(pهمچنین در زنان بین سن، سابقه بیماری های قلبی، وضعیت تأهل، میزان درآمد و بیکاری با whrو wcو در مردان بین سنو سطح تحصیلات با whrرابطه مثبت معنی داری وجود داشت )05/0? .(pعلاوه بر این در زنان بین مصرف سیگار با wcرابطه مثبت معنی داروجود داشت،ولی در مردان بین ویژگی های دموگرافیک و wcرابطه معنی دار مشاهده نشد) 05/0 .(p?شیوع اضافه وزن، چاقی عمومی در مردان به ترتیب 54 و 5/14 درصد و در زنان به ترتیب 50 و 5/32 درصد بود.شیوع چاقی شکمی بر حسبwhr در مردان و زنان به ترتیب 5/1 و 56 درصد و بر حسب wcدر مردان و زنان به ترتیب 4 و 5/51 درصد بود)05/0? .(pدر هر دو گروه جنسیتی طبقه چاق کمترین میزان فعالیت بدنی را داشت.براساس یافته ها به نظر می رسد انتخاب شیوه زندگی با فعالیت بدنی پایین و وضعیت تغذیه ای ناسالم، موجب افزایش وزن، چاقی عمومی و شکمی می شود. بنابر این لازم است برنامه ریزی مناسب و موثر جهت دستیابی به راهکارهای عملی به منظور ارتقای آگاهی عمومی در زمینه سلامتی و اصلاح شیوه زندگی در جهت افزایش فعالیت بدنی، تحرک جسمانی و نیز بهبود وضعیت تغذیه جامعه صورت پذیرد.