این پژوهش به آسیب شناسی ساختاری برنامه های زنده کودک می پردازد، در این پژوهش که به روش اسنادی و مشاهده ای صورت گرفته است ابتدا عناصری که در ساختار این گونه برنامه ها نقش مهمی دارند همچون صحنه و دکور، نور، موسیقی، تصویرنامه و ریتم مورد بررسی قرار میگیرند سپس اهمیت و نقش سه عاملی که باعث افزایش جذابیت برنامه های کودک می شوند مورد تأکید قرار میگیرند این سه عامل عبارتند از :جلوه های ویژه بصری، نمایش و شخصیت شناسی. همچنین با مطالعه دو برنامه ی کودک پر مخاطب سیمای جمهوری اسلامی ایران، این شاخص ها در مورد آنها بررسی خواهد شد و نقاط آسیب و کاستی های این برنامه ها استخراج میشود.