هدف کلی مطالعه حاضرتبیین رابطه سبکهای والدگری بااختلالات رفتاری کودکان بود. گروه نمونه شامل 250 نفرازدانش اموزان دختروپسرازمدارس ابتدایی شهرستان بوانات بود که در سال تحصیلی 89/90درپایه چهارم وپنجم ابتدایی مشغول به تحصیل بودند.گروه نمونه بصورت خوشه ای انتخاب شدند.برای سنجش متغیرها ازپرسشنامه اختلالات رفتاری کودکان(cbcl)وپرسشنامه والدگری الابامااستفاده شد.پرسشنامه اختلالات رفتاری توسط مادر کودک وپرسشنامه والدگری توسط کودکان تکمیل گردید.قبل ازتکمیل فرمها طی جلسه ای هدف تحقیق ونحوه تکمیل فرمها برای ازمودنی ها توضیح داده شد. هردوپرسشنامه دارای روایی وپایایی بودندوبرای استفاده درایران هنجاریابی شده اند. پس از تجزیه وتحلیل داده هابه روش همبستگی پیرسون این نتیجه بدست امدکه بین سبکهای والدگری واختلالات رفتاری کودکان رابطه معناداری وجوددارد.همچنین مشخص گردید که سبکهای والدگری می تواند پیش بین اختلالات رفتاری کودکان باشد.درکل بهبوددرسبک های والدگری درکنترل اختلالات رفتاری موثرخواهدبود.