فراخوانی شخصیت های گذشته از جمله مواردی است که مورد توجه شاعران معاصر قرار گرفته و بازتاب گسترده ای در آثارشان داشته است. بسامد این پدیده در شعر معاصر عربی تا حدی است که بدون شناخت زوایای پنهان آن، درک مفهوم شعر و مقصود شاعر برای مخاطب امری دشوار و پیچیده خواهد بود. شاعر معاصر در پی آن است تا از رهگذر فراخوانی، میراث گذشته خود را زنده و پویا نگه داشته و علاوه بر آن با الهام گیری از آن در شعر خود، اهداف و تجربه های نوین شعری اش را به تصویر بکشد. مهم ترین انگیزه شاعر معاصر از فراخوانی شخصیت های گذشته، بیان اوضاع سیاسی، اجتماعی و فرهنگی حاکم بر جوامع عربی می باشد. به دیگر بیان، شاعر معاصر از خلال شخصیت های دینی، تاریخی، ادبی و اسطوره ای و با زبانی نمادین و رمزگونه آراء و آلام خود و ملتش را بیان می دارد. ممدوح عدوان، محمد عمران و نزار قبانی از جمله شاعران معاصر سوریه می باشند که شخصیت های گذشته را در شعر خود فرا خوانده اند و از رهگذر آن به بیان اندیشه های خود در خصوص سرزمین های عربی و به ویژه فلسطین و سوریه پرداخته اند. هر یک از شاعران مورد نظر، بیشترین توجه خود را به طیف خاصی از شخصیت های گذشته معطوف کرده اند؛ به عنوان مثال بسامد فراخوانی شخصیت های دینی در شعر ممدوح عدوان بیشتر از دو شاعر دیگر است حال آنکه محمد عمران شخصیت های اسطوره ای و نزار قبانی شخصیت های تاریخی را بیشتر فراخوانده اند.