چکیده سازند سروک به سن کرتاسه بالایی (سنومانین-تورونین زیرین) درهفت حلقه از چاه های میدان بهرگانسر گسترش یافته است. این میدان در شمال غرب خلیج فارس و در حدود 10 کیلومتری جنوب شرق هندیجان واقع شده است. ضخامت سازند سروک در چاه مورد مطالعه50/96 متر است. مطالعات پتروگرافی منجر به شناسایی چهار رخساره میکروسکوپی شامل مادستون، وکستون با فرامینیفر پلاژیک، پکستون با فرامینیفر پلاژیک و دولستون شده است. میکریتی شدن، فشردگی فیزیکی و شیمیایی، انحلال، انواع جانشینی ها (پیریتی شدن، دولومیتی شدن) و نئومورفیسم از مهمترین فرآیندهای دیاژنزی شناسایی شده ای است که رخساره های سازند سروک را تحت تأثیر قرار داده است. فرایندهای دولومیتی شدن و شکستگی باعث بهبود کیفیت مخزنی و فرایند فشردگی (فیزیکی و شیمیایی) باعث کاهش کیفیت مخزنی گردیده اند. بر اساس آنالیز چینه نگاری سکانسی، سنگ مخزن سروک شامل یک سکانس رسوبی رده سوم است. مرز زیرین این سکانس با سازند کژدمی از نوع sb2 و مرز بالایی آن با سازند گورپی از نوع sb1 است. پس از بررسی رخساره ها و عوارض دیاژنزی حاکم بر آنها، پنج گروه سنگی (rock type) بر اساس کلاس های سه گانه پتروفیزیکی لوسیا معرفی شد. همچنین پنج واحد جریانی هیدرولیکی (hfu) شناسایی شد که ارتباط این واحدهای جریانی با رخساره ها بررسی شده است. واحد جریانی e (logfzi> 0.5) بالاترین کیفیت مخزنی و واحد جریانی a (log fzi<-1) پایین ترین کیفیت مخزنی را دارد. مخزن سروک در چاه مورد مطالعه بر اساس تغییرات نمودارهای گاما، نوترون، صوتی و تخلخل و تراوایی به چهار زون تقسیم شده است. زون i بیشترین و زون iv کمترین کیفیت مخزنی را نشان می دهد.