هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر سلامت ذهن دختران دبیرستانی بوده است. روش مطالعه نیمه تجربی است و نوع طرح به صورت پیش- پس آزمون و پیگیری گروه گواه است. جامعه آماری این مطالعه متشکل از همه دختران دانش آموز در مقطع دبیرستان در شهرستان رفسنجان در سال تحصیلی 1388-1389 است. روش نمونه برداری در این پژوهش، خوشه ای چند مرحله ای است. و از بین 148 نفری که پرسشنامه را پر کردند، 30 نفر که پایین ترین نمره را در پرسشنامه سلامت ذهن کسب کردند، انتخاب و به شکل تصادفی در دو گروه آزمایش 15 نفر و گروه گواه 15 نفر جایگزین شدند. اطلاعات توسط پرسشنامه تجدید نظرشده سلامت ذهن که توسط مولوی در سال 1387 ساخته شده است، که دارای 39 عبارت، در مقیاس پنج درجه ای لیکرت 1 تا 5 می باشد و همچنین توسط پرسشنامه محقق ساخته شامل اطلاعات دموگرافیک جمع آوری گردید. افراد گروه مداخله در یک برنامه آموزشی 90 دقیقه ای به مدت 8 جلسه شرکت نمودند و نمرات پس آزمون در جلسه آخر و نمرات پیگیری بعد از 1 ماه جمع آوری گردید. داده ها با آزمون کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان می دهد که نمرات سلامت ذهن در گروه مداخله و گواه در پیش آزمون تفاوت معنی داری نداشت اما با ارائه آموزش مهارت های زندگی نمرات پس آزمون در گروه مداخله بطور معنی داری بیشتر از گروه گواه بود (0001/0=p). و این تفاوت در نمرات پیگیری نیز قابل مشاهده بود (0001/0=p). نتایج مطالعه نشان می دهد که آموزش مهارت های زندگی می تواند در افزایش احساس شادی و رضایت از زندگی موثر باشد.