مدارس یکی ازفضاهای مهمی هستند که کودکان ساعتهای زیادی ازروزرادرمهمترین سنین الگوپذیری وآموزش پذیری درآنجاسپری می کنند و یکی از مهمترین فضاهابرای برقراری ارتباط دانش آموزان بافعالیت بدنی می باشد. هدف ازپژوهش حاضربررسی رابطه نوع فضای ورزشی مدارس با انگیزه مشارکت ورزشی ونگرش به تربیت بدنی دانش آموزان می باشد.روش تحقیق توصیفی-پیمایشی است.جامعه آماری این پژوهش راتمام دختران دانش آموزمقطع متوسطه شهرتهران تشکیل می دادندکه495 نفرآنان ازطریق تصادفی خوشه ایی به عنوان نمونه انتخاب گردیدند. در این تحقیق برای جمع آوری داده هاازپرسشنامه انگیزه مشارکت ورزشی (گیل وهمکاران1983)برای ارزیابی انگیزه مشارکت ورزشی وپرشنامه نگرش به تربیت بدنی(سیمون1974)برای ارزیابی نگرش به تربیت بدنی استفاده شد.نتایج پژوهش نشان داد:بین نوع فضای ورزشی مدارس با نگرش دانش آموزان به تربیت بدنی تفاوت معناداروجودندارد(p < 0.05).همچنین بین نوع فضای ورزشی وانگیزه مشارکت ورزشی دانش آموزان تفاوت معناداری مشاهده نشد(p < 0.05).بالاترین انگیزه های دانش آموزان برای شرکت در فعالیت های بدنی به ترتیب علاقه به پیروزی ، حفظ تناسب اندام ، علاقه به ارتقا به سطوح بالاتر ، لذت بردن از سرگرمی و تفریح ، انجام کارهایی که شایستگی آن را دارند ، علاقه به مسافرت و داشتن تناسب اندام بوده است