پدیده ی شرجی یکی از ویژگیهای اقلیمی بارز در استان خوزستان می باشد. هدف این پژوهش تعیین شدت شرجی و شناخت سیستم های سینوپتیکی موثر در پیدایش و شناخت این پدیده در استان خوزستان می باشد. در این تحقیق از شاخص hi استفاده گردیده است. با روش کتابخانه ای، اماری و با استفادهاز داده های روزانه جوی ده ایستگاه سینوپتیک استان خوزستان طی یک دوره ی آماری پانزده ساله(2008-1998)صورت گرفته است. بدین منظور، دمای روزانه و رطوبت نسبی ده ایستگاه که کاملترین داده ها را داشته استفاده گردیده است. ایستگاه های آبادان، بندرماهشهر و اهوازبیشترین فراوانی روزهای شرجی شدید و خطرناک دا داشته اند. روند سالانه ی این پدیده طی دوره ی آماری مذکور در ایستگاه های آبادان و شوشتر افزایش چشمگیری داشته است. استقرار پرفشار جنب حاره ای آزور در تراز فوقانی، گسترش شرق سو و در عین حال مداری پرفشار جنب حاره در تراز میانی و تقویت و گسترش مرکز کم فشار خلیج فارس مهمترین عامل ایجاد و تشدید پدیده شرجی شناسایی شدند. منابع عمده ی رطوبتی وارده به استان خوزستان، دریای عرب و خلیج فارس می باشند.